ប្រាសាទនេះកសាងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទរាជេន្ទ្រវរ្ម័នទី២ នាពាក់កណ្ដាលសតវត្សរ៍ទី១០។ ប្រាសាទមានប្រាង្គបីរាងការ៉េធ្វើពីឥដ្ឋរត់ជួរជើង-ត្បូង បែរមុខទៅកើតតាមស៊ុមទ្វារថ្មភក់ជាមួយសសរពេជ្ររាងប្រាំបីជ្រុងនិងលំអដោយទ្វារបញ្ឆោតតាមជ្រុងផ្សេងទៀតដែលធ្វើពីថ្មភក់។ ប្រាង្គទាំងនេះសង់លើខឿន ថ្មបាយក្រៀម។ គូទឹកមួយមានផ្លូវចូលពីខាងកើត និងស្រះធំមួយស្ថិតនៅខាងកើត និងតូចមួយទៀតស្ថិតនៅទិសឦសាន។