បាត់ដំបងជាខេត្តដែលសំបូរដោយអារាមចំណាស់ជាច្រើនមានអាយុកាលរាប់រយឆ្នាំ។ វត្តសំរោងក្នុងក៏ជាអារាម ដ៏ចំណាស់មួយ ក្នុងបណ្ដាវត្តដែលមានភាពចំណាស់ជាងគេនានា។ វត្តសំរោងក្នុងកកើតនៅ គ.ស ១៧០៧ យកតាមនាម ដើមសំរោងធំមួយ ដែលមានអង្គត់ផ្ចិតរហូតដល២ម៉ែត្រ។ ព្រះវិហារចាស់ដំបូងសង់ពីឈើសុទ្ធ ក្នុងគ.ស ១៨០០ ដោយលោកម្ចាស់កថាថន នង។ ចំណែកវិហារចាស់ក្នុងទីវត្តសព្វថ្ងៃ សាងសង់នៅក្នុងគ.ស ១៨៩០ ជំនាន់ព្រះចៅអធិការវត្តទី៧ ដោយព្រះឃ្លាំងម៉ៅ ដែលជាឪពុកក្មេកកថាថន ឈុំ ដែលជាស្តេចត្រាញ់ចុងក្រោយនៃខេត្តបាត់ដំបង។ ព្រះវិហារនេះសង់អំពីឥដ្ឋប្រក់ក្បឿង សសរឈើ ដើម្បីតម្កល់អដ្ឋិធាតុព្រះចៅអធិការវត្តជំនាន់មុនៗ។ ឱ្យក្រៅពីនេះក្នុងវត្តក៏មានចេតិយចំណាស់ពីសង់ពីឥដ្ឋ ជាទីដែលរកឃើញបំណែកសិលាចារឹកមាន ១២ បន្ទាត់កន្លះ។