ប្រាសាទនេះគឺជាប្រាសាទពុទ្ធសាសនាមួយ កសាងនៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ នៅសតវ្សរ៍ទី១២។ ការរចនាហើយមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងប្រាសាទព្រះខ័ន និងប្រាសាទតាព្រហ្មដែរ។ ប្រាសាទនេះមានកំពែងទំហំ១៥០x២០០ម៉ែត្រ។ ចំណែកកំពែងខាងក្នុងមានទំហំ ៨០x៦០ ម៉ែត្រ ហើយប្រាង្គកណ្តាលមានទំហំ ២៥x៣០ ម៉ែត្រ។