ទីនេះត្រូវបានគេបង្កើតជាទីអាស្រមព្រះពុទ្ធសាសនាហៅថាអាស្រមត្រពាំងស្រុក និងបានប្រែក្លាយទីនេះទៅជាទីកប់សាកសពដ៏ធំមួយ។ ប្រាសាទចាស់នៅទីនេះជាប្រាសាទសម័យបុរេអង្គរ ប៉ុន្តែមានសម្ភារសំណង់ខ្លះបានសាងឡើងក្នុងសម័យអង្គរដែរ រួមមានផ្តែរបាក់បែកមួយផ្ទាំងស្ថិតក្នុងរចនាបទសំបូរព្រៃគុកនិងសិលាចារឹកមួយបន្ទាត់មិនទាន់ចុះលេខចារដូចគ្នាគ្រប់ជ្រុងទាំង៤។ ទីនេះជាប្រភពសិលាចារឹកលេខ K91។