តាមរយៈទីតាំងភូមិសាស្រ្ត ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវពីតំបន់អង្គរបន្តទៅស្រុកជើងព្រៃដែលមានប្រាសាទជាងម្ភៃ ដូចនេះពាក្យថា “គុកនគរ” មានន័យថា ប្រាសាទរបស់ក្រុង។ ប្រាង្គសាងឡើងអំពីថ្មបាយក្រៀមលម្អស្ថាបត្យកម្មតិចតួចធ្វើអំពីថ្មភក់ បែរមុខទៅទិសខាងកើត តាមបណ្ដោយអ័ក្សពីកើតទៅលិចដូចប្រាសាទភ្នំជីសូរ ខេត្តតាកែវដែរ។ ប្រាសាទនេះសង់នៅលើខឿនដែលមានរាងបួនជ្រុងទ្រវែងលាតសន្ធឹងពីខាងកើតទៅខាងលិចមានកំពែងព័ទ្ធជុំវិញមួយជាន់ធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀមនិងមានខ្លោងទ្វារចេញចូលពីរ។ កំពែងពីកើត ទៅលិចមានប្រវែង៣៥ម៉ែត្រ និងពីជើងទៅ ត្បូងមានប្រវែង ២៥ម៉ែត្រ។ ខាងក្នុងទីធ្លាកំពែង ប្រាង្គកណ្ដាលនៃប្រាសាទ មិនស្ថិតនៅចំកណ្ដាល គឺសង់ខិតទៅខាងលិចបន្តិច ដែលជាលក្ខណៈពិសេសនៃរចនាបថឃ្លាំង ហៅថា មណ្ឌប។ កម្រាលថ្មបាយក្រៀមមានពីខាងមុខខ្លោងទ្វារខាងកើតនិងខាងលិចជាផ្លូវដើរឆ្ពោះទៅកាន់ប្រាង្គកណ្ដាល។ នៅទិសអាគ្នេយ៍នៃប្រាង្គកណ្ដាល មានអគារមួយដែលមានដំបូលជារាងដំបូលទូកដែលហៅថា ហោត្រៃ ឬបណ្ណាល័យ បែរមុខបញ្ច្រាសជាមួយប្រាង្គកណ្ដាល។ នៅក្បែរហោត្រៃ មានអគារតូចមួយហៅថា “អគារគុកសំពៅ"សង់នៅក្រៅបរិវេណប្រាសាទក្បែរកំពែងខាងត្បូង។ នៅទិសខាងជើងនៃអគារគុកសំពៅ មានចោះជញ្ជាំងធ្វើជាច្រកចេញចូល។ នៅខាងមុខប្រាសាទ មានស្រះចំនួនបី ដែលក្នុងនោះស្រះតូចពីរនៅអមផ្លូវចូលខាងកើតនៃប្រាសាទ ហៅថាស្រះស្រង់និងស្រះកែវ ដែលមានប្រវែង ២០x៤៥ម៉ែត្រ រីឯស្រះធំស្ថិតនៅចំពីមុខស្រះ តូចទាំងពីរមានប្រវែង ៣០x៨ម៉ែត្រ។ ស្រះទាំងបីនេះតំណាងឱ្យទន្លេពិសិដ្ឋនៅស្ថានសួគ៌ ឬមហាសមុទ្រដែលព័ទ្ធជុំវិញភ្នំព្រះសុមេរុ ដូចការរៀបរាប់របស់លោកធាតុវិទ្យាព្រហ្មញ្ញសាសនាដូច្នោះឯង។ ប្រាង្គកណ្ដាលនៃគុកនគរ មានរាងបួនជ្រុងស្មើ មានកម្ពស់ ១២ម៉ែត្រ ដែលគេសង់ឡើង ដោយតម្រៀបថ្មបាយក្រៀមជាជញ្ជាំងហ៊ុមព័ទ្ធបន្ទប់ខាងក្នុងដែលមានរាងបួនជ្រុងស្មើលើ ខឿនរាងកាកបាទ។ ផ្តែរទ្វារគុកនគរមាននៅសល់តែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺនៅយ៉ច្រកចូលប្រាង្គកណ្ដាល ដែលមានចម្លាក់បែបអន្តរកាលរវាងរចនាបថឃ្លាំងនិងបាពួន នាស.វ.ទី១១ នៃគ.ស. ដែលមានរាងប្រាំបីជ្រុងពុំមានក្បាច់លម្អអ្វីទាំងអស់។ ប្រាសាទនេះពុំមានសេសសល់នូវអក្សរចារឹកអាចឱ្យដឹងព័ត៌មានច្រើននោះទេ តែគេសន្និដ្ឋានថា គុកនគរ ទំនងកសាងឡើងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ (គ.ស.១០០២-១០៤៩) នា ស.វ.ទី១ ឧទ្ទិសដល់លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនានិកាយព្រះឥសូរ។