ប្រាសាទយាយស្រីឬគុកយាយស្រី សាងឡើងអំពីថ្ម បាយក្រៀម បែរមុខទៅទិសខាងកើត មានកំពែងធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀម និងគូទឹកព័ទ្ធជុំវិញ។ តាមរឿងព្រេងដូចដែលមានក្នុងការពណ៌នាអំពីប្រាសាទតាពេជ្រនោះ ប្រាសាទនេះគួរមានខ្លោងទ្វារប្រាំ តែមិនប្រាកដនោះទេ។ កំពែងប្រាសាទនេះ សាងឡើងអំពីថ្មបាយក្រៀម មានប្រវែង ៥០x៤០ម៉ែត្រ ហើយសព្វថ្ងៃនៅឈរកម្ពស់ចាប់ពី ៦០ដល់៨០សង់ទីម៉ែត្រ។ ចំណែកគូទឹកប្រាសាទសព្វថ្ងៃ ក្លាយទៅជាស្រះរបស់អ្នកស្រុក ដែលស្រះនេះសព្វថ្ងៃអ្នកស្រុកហៅថា “ត្រពាំងថ្ម” ដែលមានប្រវែង ១១០x៦៥ម៉ែត្រ។ លក្ខណៈប្លង់បែបនេះ អាចឱ្យសន្និដ្ឋានបានថា ជាប្លង់ប្រាសាទស្ថិតនៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ (គ.ស. ១០០២-១០៤៩)។ បើទោះបីជាគុកយាយស្រី កសាងឡើងដោយថ្មបាយក្រៀមក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែរាល់គ្រឿង លម្អនៃប្រាសាទទាំងអស់សុទ្ធសឹងធ្វើឡើងអំពីថ្មភក់។ គ្រឿងលម្អស្ថាបត្យកម្មដែលនៅសល់មាន ដូចដូចជា បល្ល័ង្ក, ស៊ុមទ្វារ, បំណែកជាង, ចម្រឹងបង្អួច, បំណែកក្បាលសសរ។ល។ គុកយាយស្រី ទំនងជាសំណង់ដែលឧទ្ទិសដល់ព្រហ្មញ្ញសាសនាមួយ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ (គ.ស.១០០២-១០៤៩) ហើយស្ថិតនៅក្នុងរចនាបថបាពួន។