ប្រាសាទឃ្លាំងខាងជើងត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទរាជិន្ទ្រវរ្ម័នទី២ ក្រោយមកត្រូវបានកសាងឡើងវិញពីថ្មដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៥ ប្រហែលជាមុនពេលកសាងប្រាសាទឃ្លាំងត្បូង។ ប្រាសាទរាងបួនជ្រុងកសាងពីថ្មភក់ស្ថិតនៅទល់មុខព្រលានជល់ដំរី ក្រោយប្រាសាទសួរព្រ័ត្រគឺជាប្រាសាទឃ្លាំង មានន័យថា "បន្ទប់ផ្ទុកសម្ភារៈ" ប៉ុន្តែដូចជាមិនប្រហែលសោះដែលថាវាដូចមុខងារនេះ។ ពាក្យសម្បថភក្ដីភាពដែលបានឆ្លាក់នៅទីនោះនោះលើទ្វារមុខបង្ហាញថាពួកគេប្រហែលជាប្រើសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ ឬអាចជាកន្លែងស្នាក់សម្រាប់អភិជននិងរាជទូត។ ប្រាសាទឃ្លាំងខាងជើងនិងឃ្លាំងខាងត្បូងមានរូបរាងនិងរចនាបថស្រដៀងគ្នា ទោះបីជាសិលាចារឹក បញ្ជាក់ថា ប្រាសាទឃ្លាំងខាងត្បូងសាងសង់ក្រោយក៏ដោយ។